دختر قهرمان ایران: دیگر تنهایی نمیتوانم!/ همه به آمریکا میروند اما من در نمیدانمِ بزرگی قرار دارم!
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۴۲۱۲۱
فرزانه فصیحی، دونده سرعتی ایران بعد از مدال طلای ۶۰ متر آسیا دنبال مدال ۱۰۰ متر آسیا و سهمیه المپیک پاریس است اما میگوید به حمایت نیاز دارد و دیگر به تنهایی از پس هزینههای اردوها برنمیآید.
به گزارش همشهری، حرفهایش با هیجان شروع شد؛ با حس خوبی که هنوز از قهرمانی دارد، از اینکه بالاخره به چیزی که میخواسته رسیده.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
*مدال طلای آسیا چه حسی دارد؟
حس خیلی خوب. دارم کیف میکنم. یک جور حس بیحسی است، حس تمام شدن. انگار راهی که به این طلا رسید، حس و حالش بهتر بود. وقتی به چیزی که میخواهی میرسی، همهچیز یکدفعه تمام میشود ولی حسی که در راه رسیدن داری، با اینکه سختیاش زیاد است اما مزه میدهد.
*استرس هم دارد؟
دارد. الان مسئولیتم بیشتر شده. به هر حال وقتی به یک موفقیتی میرسی، انتظارها بالاتر میرود. میترسی که نتوانی دوباره موفق شوی.
*ترس از شکست است؟
اینکه بتوانی جایگاهت را حفظ کنی، خیلی سختتر از رسیدن به آن موفقیت است. تکرار این مدال به شرایط و امکانات جدید نیاز دارد و مدام به این فکر میکنم که میتوانم این شرایط و امکانات را فراهم کنم یا نه. برای اینکه بتوانم دوباره همین مدال را بگیرم یا به مدال بهتری برسم، باید امکانات را ۳-۲ برابر قبل کنم. درحالیکه فراهم کردن شرایط قبل هم خیلی برایم سخت بود چه برسد به اینکه بخواهم چندبرابرش کنم.
*به مدال بعدی یا رکورد بعدی فکر میکنی میخواهی به چی برسی؟
مربی صربستانیام به من یاد داد که به نتیجه فکر نکنم. مدام میگوید حق نداری به نتیجه فکر کنی، کار تو این است که خوب تمرین کنی، رژیمت را خوب رعایت کنی و... نتیجه دست تو نیست. الان هم من فقط دوست دارم شرایط خوبی برایم مهیا شود و بتوانم تمرین خوبی انجام بدهم.
*منظور از شرایط خوب چه شرایطی است؟
همه رقبای من در آسیا از هفته دیگر تمریناتشان را شروع میکنند و بیشتر نفرات اصلی به کمپهای آمریکا میروند که بهترین کمپهای دنیا را با بهترین امکانات دارد.
و تو؟
من به این فکر میکنم که به اصفهان بروم و ببینم اجازه میدهند در پیست تمرین کنم یا نه! میتوانم در سالن بدنسازی تمرین داشته باشم و...! شرایط من با رقبا خیلی فرق میکند.
*این کارها را چرا خودت انجام میدهی؟ فدراسیون چه کار میکند؟
فدراسیون باید برای من کمپ خوب پیدا کند، شرایط تمرینی خوب و امکانات فراهم کند، باید کاری کند که مربیام بالای سرم باشد و مسابقات خوب پیدا کند ولی همه این کارها را خودم انجام میدهم.
*حتی هزینهها هم با خودت است؟
اردوی خارجی دارم و فدراسیون معادل هزینههای اردوهای داخلی کمک میکند و بقیه هزینهها با خودم است.
*چقدر؟
الان نمیتوانم حساب کنم و دقیقش را بگویم. کم نیست.
*مدال طلای آسیا چقدر پاداش داشت؟
فعلا چیزی ندادهاند.
*به هر حال میخواهی ادامه بدهی. طلای ۶۰ متر را گرفتی، نمیخواهی طلای ۱۰۰متر را بگیری؟
۱۰۰ متر سختتر است. رقبای آسیا خیلی خوب هستند اما اینطور نیست که بگویم در ۶۰ متر ضعیف بودند. در ۶۰ متر هم همه آمده بودند و قوی هم بودند، این من بودم که توانستم خوب بدوم. مدال ۱۰۰ متر هم بستگی به شرایط دارد. هیچچیز دور از دسترس نیست. من همه سدها را شکستهام، به همهچیزهایی که غیرممکن بهنظر میرسید، رسیدهام؛ سهمیه مسابقات قهرمانی جهان را گرفتم، در المپیک توکیو دویدم، رکوردها را شکستم و طلای آسیا را هم گرفتم. الان دنبال این هستم که یک استراحت خوب داشته باشم و بعد از آن منتظر بنشینم ببینم فدراسیون چه کار میکند.
*تو که منتظر برنامه فدراسیون نمیمانی؟
نه منتظر نمینشینم ولی واقعا شرایط سخت شده. با یورو و دلار ۱۳-۱۲ هزار تومانی میتوانستم برای خودم هزینه کنم ولی با این قیمتها دیگر نمیتوانم، از پس هزینهها برنمیآیم. هر سال شرایط سختتر میشود و اسپانسری هم که نیست.
*حداقل توقع از فدراسیون این است که اسپانسر برایت پیدا کند.
دقیقا همین است ولی چه بگویم. در نمیدانمِ بزرگی قرار دارم.
*اینقدر ناامید؟
واقعا نمیدانم.
*الان توقع میرود با هیجان از روزهای آینده بگویی؛ از برنامههایت برای مدالهای بعدی، سهمیه المپیک پاریس و... به اینها فکر نمیکنی؟
قطعا فکر میکنم. دستیابی به همه اینها امکانپذیر است، ولی همهچیز سخت شده و تنهایی از پسش برنمیآیم. واقعا به حمایت نیاز دارم. من به هر چه برنامهریزی کردهام، رسیدهام، چرا این بار نرسم؟ به جز پول چه مانع دیگری وجود دارد؟ برای من هیچی. رقبای من از چین و قزاقستان هستند و بحرین که دونده نیجریهای خریده. پارسال به عدد خوبی در ۱۰۰ متر رسیدم. اگر شرایط فراهم باشد، حتما اتفاقات خوبی رقم میخورد. ولی باید قبول کنیم کار سخت است و انتظارات هم زیاد. دیگر کسی به کم راضی نمیشود. خودم هم دوست دارم بهترین اتفاق بیفتد. اما باید پول باشد.
*در مسابقات قهرمانی داخل سالن آسیا، تو تنها کسی بودی که مدال گرفتی. از بقیه و بیشتر از فدراسیون انتقاد شد.
وضعیت بقیه بچهها از من بدتر است و نمیدانیم چه کار کنیم. مدال که گرفتم خوشحال بودم اما دوست داشتم بقیه هم نتیجه بگیرند. دوست دارم همه با هم خوشحال باشیم. دوره قبل با این دوره خیلی متفاوت بود. بچهها نسبت به امکاناتی که دارند، بهترین نتایج را گرفتند. نتیجه همیشه با امکانات ارتباط مستقیم دارد. هر نتیجه ضعیف نشان از شرایط و امکانات ضعیف دارد. بچهها با انگیزه و استعداد ناب خودشان است که نتیجه میگیرند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: فرزانه فصیحی مدال طلای هزینه ها همه چیز ۱۰۰ متر چه کار ۶۰ متر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۴۲۱۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«نمیتوانم نفس بکشم»٢ در خیابانهای آمریکا + فیلم | وقتی تکنیک مرگبار گذاشتن زانو پشت گردن جان تایسون را گرفت
دریافت 14 MB
به گزارش همشهریآنلاین، «نمیتوانم نفس بکشم» این آخرین جملات فرانک تایسون آمریکایی بود که با خشونت ماموران پلیس اوهایو و استفاده یکی از آنها از روش زانو روی گردن جان داد.
انتشار فیلم دوربینهای چسبیده به بدن ماموران اداره پلیس کانتون در ایالت اوهایو درباره دستگیر کردن یک سیاه پوست، بار دیگر خاطره خشونت نژادپرستانه پلیس آمریکا علیه جورج فلوید را زنده کرد.
این فیلم که مربوط به درگیری مرگبار هجدهم آوریل (۳۰ فروردین) است، لحظات درگیری پلیس با فرانک تایسون ۵۳ ساله را نشان میدهد. انتشار این فیلم و سخنان آخر تایسون قبل از مرگش زیر دست پلیس آمریکا، خاطرات قتل جورج فلوید در تاریخ ۲۵ ماه می ۲۰۲۰ را زنده کرد.
در این فیلم ۳۶ دقیقهای دیده میشود که ماموران پلیس شهر کانتون، از صحنه تصادف یک خودرو با تیر برق دیدن میکنند. یکی از رهگذران، به پلیس میگوید که راننده داخل یک مغازه مشروب فروشی است.
به محض ورود ماموران پلیس و برخورد آنها با تایسون، زد و خورد بین آنها شروع میشود. حین این درگیری، این شهروند سیاه پوست به دیگر حضار فریاد میزند که «آنها میخواهند مرا بکشند» و همچنین میگوید «به کلانتر خبر بدهید».
ماموران پلیس به زور این سیاه پوست آمریکایی را به زمین میاندازند و همزمان یکی از ماموران، تکنیک مرگبار گذاشتن زانو پشت گردن را اجرا میکند.
تایسون در آخرین جملاتی که قبل از بیهوش شدن به زبان میآورد، چند بار میگوید که «من نمیتوانم نفش بکشم» اما مامور پلیس جواب میدهد که «حال تو خوب است».
پس از این درگیری، دیگر صدایی از تایسون شنیده نمیشود و ماموران پلیس بی توجه به او در حال صحبت با افراد حاضر در فروشگاه میشوند.
تایسون ۶ دقیقه بدون حرکت روی زمین افتاده است تا در نهایت ماموران پلیس به سراغش میروند و یکی از آنها خطاب به همکارش میگوید: «حالش خوبه؟ نبضش میزند؟»
گفته میشود که تایسون پس از انتقال به بیمارستان، جان میدهد اما «رویترز» در گزارش خود میگوید که «نمیتواند این موضوع را تایید کند».
مقامهای آمریکا هنوز توضیح رسمی درباره علت مرگ این شهروند سیاه پوست ارائه ندادهاند.
اداره پلیس کانتون نام دو مامور پلیس درگیر در این ماجرای مرگبار را منتشر کرد. به گفته این اداره، «بو اشونگ» و «کامدن بورچ» در این ماجرا دست داشتند و هر دو به مرخصی فرستاده شدند تا تحقیقات در این باره انجام گیرد.
کد خبر 847412 منبع: فارس برچسبها خبر ویژه ایالات متحده آمریکا نژادپرستی